luid smeek ik U om medelijden.
Mijn hart stort ik bij U uit,
U vertel ik al mijn zorgen.
Heer, U kent de weg die ik moet gaan,
maar ik dreig de moed te verliezen,
want overal vind ik strikken op mijn pad,
door vijanden uitgezet.
En waar ik ook kijk:
niemand die zich om mij bekommert;
nergens kan ik schuilen,
niemand maakt zich zorgen om mij.
Heer, ik roep U om hulp,
U bent mijn toevlucht,
U bent alles wat ik heb in dit leven.
Luister toch naar mijn smeken,
want ik ben machteloos;
bevrijd me van mijn achtervolgers,
zij zijn sterker dan ik.
Ik ben ingesloten,
red me!
Dan kan ik U weer danken,
te midden van rechtvaardige mensen,
omdat U goed was voor mij.
Psalm 142
Toen ik deze Psalm las, werd mijn hart warm van binnen.
Gevoelens van diepe vreugde en dankbaarheid maakte zich van mij meester bij het lezen van deze woorden.
Het klinkt misschien een beetje raar als je bedenkt wat er boven deze Psalm staat: 'Luid smeek ik U om medelijden.'
Het is één grote smeekbede van David naar God toe om hulp omdat hij het niet meer ziet zitten, moedeloos is, geen uitweg meer ziet, niet meer weet welke kant hij op moet.
Hij schreeuwt het uit naar God.
Alles vertelt hij Hem, zijn hele hart stort hij uit.
Ik voel en proef de eenzaamheid in zijn woorden.
De wanhoop, de pijn, het verdriet, zijn machteloosheid, de radeloosheid.
Hij spreekt het uit naar God, dat er niemand anders is die hem helpen kan dan Hij alleen.
U bent mijn toevlucht!
U bent alles wat ik heb in dit leven!
Wat een emoties klinken er door, wat alles zeggend, zijn deze twee zinnetjes.
Eigenlijk een stukje om niet echt blij van te worden.
En toch komt er een diepe stille vreugde en dankbaarheid in mijn binnenste als ik deze woorden lees en overdenk.
Waarom?
Omdat ik Hem zie.
Zijn nabijheid.
Zijn aanwezigheid.
Ik zie als het ware hoe Hij in beweging komt en Zijn hulp biedt.
Zijn hart blijft niet onberoerd bij Davids smeekbeden, noch blijft Zijn hart onberoerd bij mijn smeekbeden, bij jouw smeekbeden.
Daarom komt er een diepe vreugde en dankbaarheid in mijn hart, omdat ik weet dat Hij antwoordt en Zijn hulp geeft!
Nee, niet altijd op hetzelfde moment en op de wijze waarop ik het zou willen, maar
Hij antwoordt wel en altijd!
Met het lezen van deze Psalm voel ik aan de ene kant nog de pijn en het verdriet, de wanhoop van periodes dat ik het zelf zo uitschreeuwde naar God; dat Davids woorden mijn woorden waren, maar nu, op dit moment wordt alles overheerst door een diepe vreugde en dankbaarheid omdat ik weet, Hij hoort en verhoort.
En als je zelf geen woorden meer hebt, geen woorden meer kunt vinden om te bidden, gebruik dan deze woorden van David en stort net als hem, je hart uit bij God.
Hij is werkelijk een Hoorder van gebeden!
Heer, ik bid U voor hen die het niet meer zien zitten, radeloos zijn en zich machteloos voelen.
Ik bid voor hen die moedeloos zijn, die smeken om Uw medelijden, om Uw hulp; die het uitschreeuwen naar U.
Bemoedig hen, Here, laat hen weten dat U hoort, naar hen omziet en dat U Uw hulp hen niet zal ontzeggen.
Luister, Here, en schenk bevrijding, in Jezus 'Naam.
Hoor en verhoor, Here, opdat er meer en meer dank, lof en eer aan U zal worden gebracht en anderen horen van Uw grote daden.
- Amen -
Geen opmerkingen:
Een reactie posten